. شعر

  شعر منسوب به دکتر محسن هشترودی

   منحنی قامتم  ،  تا بع  ا بر و ی   تو ست          خط  مجا نب  بر آ ن ، طره  گیسو ی  تو ست 

   حد  رسیدن به او ، مبهم و  بی انتهاست          بازه  تعریف  دل   ،  در  حرم    کوی   تو ست 

   چو ن به عدد یک تویی ، من همه صفر ها         آ ن چه که معنی دهد ، قامت دلجو ی توست
   پرتو خورشید شد ، مشتق از آن روی تو           گرمی جان بخش آن جزئی از آن خوی توست
   بی تو  و جودم  بو د  ،  یک  سری  واگرا           نا حیه  همگر ا ش ، د ا یر ه  ر و ی   تو ست 

     پرویز شهریاری

           نالیدن بلبل ز نو آموزی عشق است         هرگز  نشنید یم  که  پر و ا نه  بنالد