چرا CD ها ۷۴ دقیقهاند؟
دیسکهای فشرده یا همان CD که امروزه کاربردهای فراوانی در زندگی ما دارند، در سال ۱۹۸۰ ارائه شدند. ولی چرا دیسکهای فشرده ۷۴ دقیقهای۱ هستند، نه ۶۰ دقیقهای و نه ۷۰ دقیقهای؟
هفتاد و چهار دقیقه بودن آنها را میتوان تقصیر یک مرد آلمانی و یکی از بهترین موسیقی و آهنگهای ساخت او دانست!
شرکت سونی و فیلیپس که آن زمان در حال طراحی استاندارد CD بودند، بین اندازه دیسکهای فشرده با هم اختلاف داشتند. شرکت فیلیپس به دنبال طراحی دیسک های با قطر ۵/۱۱ سانتیمتر بود و سونی به ۱۰ سانتیمتر بسنده کرده بود.
هر کدام از ۲ استاندارد فوق میتوانستند ۶۰ دقیقه از موسیقی استریو با نرخ ۱۶ بیت و با فرکانس ۴۴٫۰۵۶ هرتز را در خود جای دهند.
ولی این مقدارها از دید آقای نوریو اهگا کافی نبود.
او که یک تاجر ابزار الکترونیکی در ژاپن بود و برای خوانندگی اپرا هم تعلیم دیده بود، پس از اینکه از کیفیت پایین ضبط صوت سونی به آن شرکت تحت یک نامه شکایت کرد، به استخدام سونی درآمد و پس از گذشت زمان در سال ۱۹۸۲ مدیر شرکت سونی گردید.
وی که علاقه خاصی به موسیقی کلاسیک داشت، خواستار آن بود که سمفونی نهم، لودویگ وان بتهوون۲ بر روی یک دیسک فشرده جای گیرد.
به گفته فیلیپس، طولانیترین اجرا ۷۴ دقیقه به طول انجامیده است ــ موسیقی که در فستیوال شهر بایروت آلمان در سال ۱۹۵۱ به رهبری ویلهلم فورت ونگلر اجرا گردید ــ این اجرا را نمیشد در ۶۰ دقیقه جای داد.
و این بود سرآغاز دیسکهای ۱۲ سانتیمتری که ۷۴ دقیقه ظرفیت داشتند، استانداردی که متاثر از نوابغ آلمانی و ژاپنی ایجاد شد.
۱. CDهای اولیه ۷۴ دقیقهای بودند و ۶۵۰ مگابایت ظرفیت داشتند. الآن CDها ۸۰ دقیقهاند و ۷۰۰ مگابایت ظرفیت دارند.
۲. لودویگ وان بتهوون: آهنگساز و موسیقیدان بزرگ آلمانی، که از او به عنوان بزرگترین موسیقیدان تاریخ یاد میشود. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه اینجا کلیک کنید.
لودویگ وان بتهوون Ludwig van Beethoven